فراموشم نكن

هنوز عاشقترینم ای تو تنها باور من

بغیر از با تو بودن نیست هوایی در سر من

هنوز عطر تو مونده در فضای خانه من

هنوزم بیقراره این دل دیوونه من

فراموشم نکن

فراموشم نکن

تویی تنها دلیل بودن من

به یاد من باش, فراموشم نکن

من تشنه محبت, درد آشنای هجرت

دلم به این جدایی, هرگز نکرده عادت

ناکامی از تولد, همزاد بخت من بود

ندارم از تو شکوه, این سرنوشت من بود

فراموشم نکن

فراموشم نکن

تویی تنها دلیل بودن من

به یاد من باش, فراموشم نکن

بی تو حدیث عشقو دیگر باور ندارم,

جز با تو بودن آرزویی در سر ندارم

میپیچه عطر خاطره در خلوت شبهای من,

تکرار اسمه قشنگت شده عادت لبهای من

فراموشم نکن

فراموشم نکن

تویی تنها دلیل بودن من

به یاد من باش, فراموشم نکن

هنوز عاشقترینم ای تو تنها باوره من

بغیر از با تو بودن نیست هوایی در سر من

هنوز عطر تو مونده در فضای خانه من

هنوزم بیقراره این دل دیوونه من

فراموشم نکن

فراموشم نکن

تویی تنها دلیل بودن من

به یاد من باش, فراموشم نکن

فراموشم نکن, فراموشم نکن, فراموشم نکن ..

اين روزها كه ميگذرد غم عجيبي را حس ميكنم.يك نوع دلتنگي كه بي مهابا

در قلبم لانه ميكند غم روزهاي سراسر تحرك وآميخته با غم گذشته:

غم به هر جا كه روم سرزده آيد به دلم

                                            چه كنم خانه من بر سر راه افتاده ست

دلم مي خواهد جايي بنشينم و هاي هاي گريه كنم.اما به سختي سعي

 مي كنم جلوي جاري شدن اشكهايم را سد كنم چرا كه ديگران را راهي به

 پي بردن غم درونم نباشد.اما من هر بار بي مهابا آنچه در درونم ميگذرد را

 فرياد مي زنم شايد دستي براي كمك مي طلبم.سيل دست ها به سويم

گسيل مي شود اما همه خاليند......

هيچ كدام آن اندوخته اي را كه من مي طلبم با خود حمل نمي كنند و چه

سنگين است نگريستن چنين منظره اي!

الهي چنان كن سرانجام كار

                                     تو خشنود باشي و ما رستگار

                                    

 

وحدس مي زنم شبي مرا جواب مي كني

و قصر كوچك دل مرا خــــراب مي كني

سر قرار عاشقي هـــــميشه دير كرده اي

ولي براي رفتنت عجب شــــتاب مي كني

من از كنار پــــــنجره تو را نگاه مي كنم

و تو به نــــام ديگري مرا خطاب مي كني

چه ساده در انتظار يك نگاه پاك و ماندني

هزار مــــــرتبه مرا ز خجلت آب مي كني

به خاطر تو من هميشه با همه غريــــبه ام

تو كمتر از غريبه اي مرا حساب مي كني

و كاش گفته بودي از همان نــــــگاه اولت

كه بعد من دوباره دوست انتخاب مي كني

حلالم كن

وقتی رفتی تو از پیشم تموم ِآرزوهام مُرد
ندیدی که شکست قلبم ندیدی قلب ِمن آزرد
بیا برگرد عزیز ِمن که بدجوری دلم تنگه
در و دیوار ِاین خونه با من بدجوری می جنگه

آه نیستی ببینی تنهاییامو
صدای هق هق ِشب گریه هامو
آه نیستی ببینی تنهاییامو
صدای هق هق ِشب گریه هامو

بیا بگذر ببخش خوبم گناهم را
حلالم کن

بگو کی بود تورو راحت گرفت از قلبِ تنهام؟
کدوم نارفیقی بود که نفهمید من تورو میخوام؟
خدا لعنت کنه اونکه تورو از من جدا کرد
منو توو اوج ِغم و بی کسی, بی همنفس تنها رها کرد

بیا بگذر ببخش خوبم گناهم را
حلالم کن

آه نیستی ببینی تنهاییامو
صدای هق هق ِشب گریه هامو
آه نیستی ببینی تنهاییامو
صدای هق هق ِشب گریه هامو

بیا بگذر ببخش خوبم گناهم را
حلالم کن

 

یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید

 آیا می توانید راهی غیر تکراری برایابراز عشق ، بیان کنید؟

برخی از دانش آموزان گفتند

 بابخشیدن عشقشان را معنا می کنند.

برخی

 «دادن گل و هدیه»

و

«حرف های دلنشین»

 را راه بیان    عشق  عنوان کردند.

 شماری دیگر هم گفتند

«با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی»

 را راه بیانعشق می دانند.

در آن بین ، پسری برخاست و پیش از این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف کرد:

یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند.

آنان وقتی به بالای تپّه رسیدند درجا میخکوب شدند.

یک  قلاده ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود.

شوهر،تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود.

رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی نداشتند.

 ببر، آرام به طرف آنان حرکت کرد.

 همان لحظه، مرد زیست شناس فریادزنان فرار کرد و همسرش را تنهاگذاشت.

بلافاصله ببر به سمتشوهر دوید و چند دقیقه بعد ضجه های مرد جوان به گوش زن رسید.

 ببر رفت و زن زنده ماند.

داستان به اینجا که رسید دانش آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد.

راوی اما پرسید :

 آیا می دانید آن مرد در لحظه های آخر زندگی اش چه فریاد می زد؟

بچه ها حدس زدند حتما از همسرش

معذرت خواسته که او را تنها گذاشته است!

راوی جواب داد:

نه، آخرین حرف مرد این بود که

 «عزیزم ، تو بهترین مونسم بودی.از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود.››

قطره های بلورین اشک، صورت راوی را خیس کرده بود که ادامه داد:

 همه زیست شناسان می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی انجام می دهد و یا فرار می کند.

 پدر من در آن لحظه وحشتناک ، با فدا کردن جانش پیش مرگ مادرم شد و او را نجات داد.

این صادقانه ترین و

  بی ریاترین

 ترین راه پدرم برای بیان

عشق خود به مادرم و من بود.

كاش همه ي كسانيكه كه ادعاي

عاشقي مي كنند عشقي واقعي داشته باشند.......

داستان جالببببببببببببببببب

کودکی به مامانش گفت، من واسه تولدم دوچرخه می خوام. بابی پسر خیلی شری بود. همیشه اذیت می کرد. مامانش بهش گفت آیا حقته که این دوچرخه رو برات بگیریم واسه تولدت؟ بابی گفت، آره. مامانش بهش گفت، برو تو اتاق خودت و یه نامه برای خدا بنویس و ازش بخواه به خاطر کارای خوبی که انجام دادی بهت یه دوچرخه بده . نامه شماره یک سلام خدای عزیز اسم من بابی هست. من یک پسر خیلی خوبی بودم و حالا ازت می خوام که یه دوچرخه بهم بدی. دوستار تو بابی بابی کمی فکر کرد و دید که این نامه چون دروغه کارساز نیست و دوچرخه ای گیرش نمی یاد. برا همین نامه رو پاره کرد. نامه شماره دو سلام خدا اسم من بابیه و من همیشه سعی کردم که پسر خوبی باشم. لطفاً واسه تولدم یه دوچرخه بهم بده. بابی اما بابی یه کمی فکر کرد و دید که این نامه هم جواب نمی ده واسه همین پارش کرد. نامه شماره سه سلام خدا اسم من بابی هست. درسته که من بچه خوبی نبودم ولی اگه واسه تولدم یه دوچرخه بهم بدی قول می دم که بچه خوبی باشم. بابی بابی کمی فکر کرد و با خودش گفت که شاید این نامه هم جواب نده. واسه همین پارش کرد. تو فکر فرو رفت . رفت به مامانش گفت که می خوام برم کلیسا. مامانش دید که کلکش کار ساز بوده، بهش گفت خوب برو ولی قبل از شام خونه باش. بابی رفت کلیسا. یکمی نشست وقتی دید هیچ کسی اونجا نیست، پرید و مجسمه مادر مقدس رو کش رفت ( دزديد ) و از کلیسا فرار کرد. بعدش مستقیم رفت تو اتاقش و نامه جدیدش رو نوشت. نامه شماره چهار سلام خدا مامانت پیش منه. اگه می خواییش واسه تولدم یه دوچرخه بهم بده . بابی

شعر عاشقانه

^{مي دونم}                       

 

^{زندگي پر از سواله مي دونم}

^{رسيدن به تو خياله مي دونم}

^{تو ميگي يه روزي مال من ميشي}

^{اما موندت محاله مي دونم}

^{تو ميگي شبا دعامون مي کنی}

^{چشمه چشات زلاله می دونم}

^{توي آسمون سرنوشت ما}

^{ماه کامل مهاله می دونم}

^{تو ميگي پرنده شيم بريم هوا}

^{غصه ما دو تا باله مي دونم}

^{چشم من پر از غم نبودنت}

^{دل تو پر از ملاله مي دونم}

^{طاقتم ديگه داره تموم ميشه}

^{صبر تو رو به زواله مي دونم}

^{آره مي ري و نمي پرسي که اين}

^{دل عاشق در چه حاله مي دونم}           

                                                                             

پرواز با خورشيد

بگذار كه بر شاخه ي اين صبح دلاويز

                                                             بنشينم و از عشق سرودي بسرايم

آن گاه به صد شوق چو مرغان سبكبال

                                                            پر گيرم از اين بام و به سوي تو بيايم

                                                                

خورشيد از آن دور،از آن قله پر برق

                                                           آغوش كند باز ،همه مهر ،همه ناز

سيمرغ طلايي پرو بالي است كه چون من

                                                          از لانه برون آمده دارد سر پرواز

پرواز به آنجا كه نشاط است و اميد است

                                                         پرواز به آنجا كه سرود است وسروراست

                                                           

آنجا كه سراپاي تو در روشني صبح

                                                          روياي شرابي است كه در جام بلور است

آنجا كه سحر گونه گلگون تو در خواب

                                                          از بوسه خورشيد چو برگ گل ناز است

آنجا كه من از روزن هر اختر شبگرد

                                                         چشمم به تماشا و تمناي تو باز است

                                                                   

من نيز چو خورشيد دلم زنده به عشق است

                                                          راه دل خود را نتوانم كه نپويم

هر صبح در آيينه ي جادويي خورشيد

                                                           چون مي نگرم او همه من،من همه اويم  

او روشني و گرمي بازار وجود است

                                                             در سينه من نيز دلي گرم تر از اوست

                                                          

او يك سر آسوده به بالين نهادهست

                                                              من نيز به سر ميدوم اندر طلب دوست

 

 ما هر دو در اين صبح طربناك بهاري 

                                                             از خلوت و خاموشي شب پا به فراريم

ما هر دو در آغوش پر از مهر طبيعت

                                                              با ديده جان،محو تماشاي بهاريم

                                                          

                                                                 

ما،آتش افتاده به نيزار ملاليم

                                                             ما عاشق نوريم و سروريم وصفاييم

بگذار كه سرمست و غزل خوان ،من و خورشيد

                                                          بالي بگشاييم و به سوي تو بياييم

 

 

                                                         

 

این هم از یک عمر مستی کردنم

سالها شبنم پرستی کردنم                                      

ای دلم زهر جدایی را بخور

چوب عمربی با وفایی را بخور

ای دلم دیدی که ماتت کرد و رفت

خنده ای بر خاطراتت کرد و رفت

من که گفتم این بهار افسردنی ست

من که گفتم این پرستو رفتنی ست

آه عجب کاری به دستم داد دل

هم شکست و هم شکستم داد دل

 

وقتی که خدا در دل های شکسته جای دارد.....چرابه دستان کسی که بارها دلم راشکست بوسه

نزنم.....؟

 

خوش است خلوت اگر یار،یارمن باشد

نه من بسوزم و او شـــمع انجمن باشــــد

 

من آن نــگین سلیمان به هیچ نستـــــانم

که گاهگاه بر او دست اهریمن باشـــــد

 

 

هنگامی که درغروب چشمهایم ردپای غصه پیداشدوآن هنگام که درنگاه همیشه غمگینم هاله ای از

سکوت هویدابود درآن هنگام که در فضای  غریب سینه ام ماتم لحظه هایت برپا بود زمانی که در

حصار افسردگی ها ابعاد زندگی راجستم برای غربت،غریبانه خودم به دنبال آشنایی بودم

تو را دیدم تویی که صدای مهربان و صمیمانه ات تسکین دردهایم شد با تو وجود خودم

راحس کردم وهستی ام را دوباره یافتم ،همه ی زیبایی های زندگی را با تو

دیدم و بزرگترین شادیم دیدن لبخند زیبایت بود ای کسی  که لیاقت

تمام خوبی های دنیا را داری.

 

آخراز دست تو سـاکن در کلـیسا می شوم

می کشم دست ازمسلمانـی مسیحامی شوم

 

آنقدر در کشتی عشقت می نشینم همچو نوح

یا به عشقم می رسم یا غرق دریـا می شوم

 

 

 

هر گاه زیر فشار غصه ها زانوانت خم می شود این مهر و عشق به سوی توراه را باز می کند

و باور کن که ممکن است در گذرگاه های تاریک زندگی گهگاه نور ستاره ای دیده نشود

اما نه تا ابد.